روزی که به باغ سنبل افتاد آتش

روزی که به باغ سنبل، افتاد آتش
در خرمن صبر بلبل، افتاد آتش
یا رب ! چه به روز باغبان می‏ آمد
وقتی که به دامان گل، افتاد آتش ؟!
شعر از : آقای محمد علی مجاهدی (پروانه)
@srazsaveh
تگ ها: #گنجینه_علوی #مذهبی #ادبیات #شعر #رباعی #شعر_آئینی #شعر_فاطمی #حضرت_فاطمه_س #فاطمه_زهرا_س #دخت_گرامی_پیامبر_ص #فاطمیه #محمدعلی_مجاهدی #باغ_سنبل کد:17586
دیدگاه ها (۱)

بی حرم نیست کسی که حرمش سینه ی ماست

دسته بندی مردم

خداوند تنها برآورنده حاجات

درد و بیماری را می دانم ولی به فکر درمان خود نیسم

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط